Monday, December 24, 2012

පෙරැස් මුඳුව 07













සකුන්තලාවද  මිතුරියන් තමා තනිකර දමා ගියහයි අදහා ගත නොහැක්කේ හිඳ සිටි ගල් පුවරුවෙන් නැංගේ, පලා යාමට අතක් සොයන්නා සේ වට පිට බැළුවාය. රජ තෙමේද ඇය පළා යතැයි බියගත්තෙන් වහා ඇගේ සුරතින් අල්වා ගත්තේය.කලබලයට පත් සකුන්තලා විළියෙන් රත් පෑ ගත්තී වහ වහා තම සුරත මුදා ගත්තාය.

"පෞරව රජතුමනි, අප ආචාරශීලි විය යුතුයි.  ප්‍රේමාතුර වුවත් මා තවමත් වැඩිහිටියන් හට යටත් තැනැත්තියක්මි."

" ඕ.. බියසුළු තැනැත්තිය. නුඹ සිතනුයේ නුඹ ගේ පියාණන් අප හට දොස් නගතියි කියාද? නැත සොඳුරිය එතුමා ධර්මය හොඳින් දත් සෘෂිවරයෙකි. එතුමා අපහට ආශිර්වාද කරනා බව මා හට නම් නිසැකයි."

මෙසේ ඔවුන් දෙදෙන ප්‍රේම සල්ලාපයෙන් පසුවන අතර , එහි පැමිණි මිතුරියන් දෙදෙන සැල කලේ ගෞතමී ආර්යාව සකුන්තලාව කැඳවූ බවයි. වහ වහා රජුගෙන් සමුගත් යුවතියෝ තිදෙන ආරාමය බලා පිය එසෙව්වෝය

************

පසු දින උදෑසන යාග කටයුතු අවසන් වනතෙක් නොඉවසිලිමත් හෝරා ද්විත්වයක් ගත කල දුෂ්‍යන්ත රජ තෙමේ පෙර දින තමා හා සකුන්තලාව අතර හමු වීම සිදු වූ ස්ථානය වෙත ගමන් කලේ සිතිවිල්ලේ දැවටෙමිනි. සකුන්තලාව පෙර දින සැතපී හුන් ගල් පුවරුවට පිටුපා නදිය දෙස බලා සිටින්නීය. නොඉවසිල්ලෙන් පසුවූ රජ ඇය පිටුපසින් ගොස් සුරතින් අල්වාගත්තේ වහා ඇය තම දෙසට හරවා ගත්තේ ඇයට කිසිඳු ශබ්දයක් පිට කිරීමට හෝ වේලාවක් නොතබාය.  සකුන්තලාව තුෂ්නිම්භූතව පසුවූ හෙයින් ඉන්පසුද වදනක් හෝ පිටකර ගැනීම ඇයට කළ නොහැකි විය. එසේම රජුගේ ග්‍රහනයේ සිටීම ඇය බියපත් කිරීමට සමත් වූවද ඉන් මිදීමටද ඇයට කිසිඳු වුවමනාවක් නොවූවා සේ පෙනිණි. මෙයින් ධෛර්යමත් වූ රජු ඇයගේ සුසිනිඳු දෙතොල තම දෙතොලේ ග්‍රහණයට හසුකර ගත්තේ නොවසිලිමත් ලෙස සිප ගන්නට විය.

මේ අතර රජු වෙනුවට මාලිගයට ගිය විඳුෂ තමා හට රජු විසින් පැවරුවා වූ කර්තව්‍ය උපරිමයෙන් ඉටු කෙලේය. රාජ මාතාවගේ ව්‍රතාන්ත උත්සවය හමාර වීමෙන් පසු දිනක් මාලිග උද්‍යානයේදී හමුවූ අග බිසව වසුමතී හා අන්ත:පුර බිසවක වූ මධුරිකා රජු සමඟ විදූශ ගෙවූ කාලය කෙසේ ගතවීදැයි විමසුවේ, අන් කිසිවක් සඳහා නොව , එම ගමනේදී රජු විසින් පිළිබඳ සිතක් පහළ කරගත් අන් කාන්තාවක් මුණ ගැසුනේදැයි තමාගේ මුවින් හෙළි කර ගැනීමට බව විඳුෂ හොඳින් දනියි. එයට හේතුව වන්නේ මින් පෙරද කීප අවස්ථාවකම ඇය තමා වෙතින් එවැනි විමසීම් කර ඇති බැවිනි. අග බිසව වසුමතිය සුන්දර රූ සපුවක් ඇති කාන්තාවක් වුවද, ඇය රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා පවත්වා ගැනීම පිණිස අසල්වැසි රාජ්‍යකින් සරණ පාවා ගන්නා ලද කාන්තාවක් මිස රජුගේ ප්‍රේමය නිසා රජු විසින් සරණ පාව ගත්තියක නොවේ. රජු හට සක්විති රාජ ලක්ෂණ ඇත්තාවූ පුත් රුවනක් ලැබෙන බවට නක්ෂත්‍රකරුවන් විසින් පවසා තිබුනද අග බිසවට දරු සම්පතක් ලැබෙන ලකුණක් හෝ තවමත් පහල වී නැත. අන්ත:පුර බිසෝවරු කිහිපදෙනෙකුට රජුට දාව දරුවන් ලැබී තිබුණත්   දූ කුමරියන් මිස ඔවුන් අතර පුත් කුමරෙකු නොවීය. වසුමතියට වඩා රූමත් මෙන්ම වයසින්ද ලාබාල වූ බිසෝ වරුන් කිහිප දෙනෙකු අන්ත:පුරයේ සිටියද ඒ පිළිබඳව වසුමතියගේ සිතට බියක් ඇතුළු නොවූයේ ඔවුන්ද විවිධ රාජ්‍යන් සමඟ වෙළඳ හා රාජ්‍ය සම්බන්ධතා ඇතිකර ගැනීම සඳහාම පාවා ගත්තවුන් බැවිණි. එහෙත් තමාගේ දුර්වල කම නිසාම රජුගේ සිත අන් ලදක් කෙරෙහි ඇදී යතැයිද, සක්විති ගති ලක්ෂණ සහිත පුත් රුවනක් ලබන්නාවූ ඇය නිතැතින්ම අග බිසෝ තනතුර ලබා ගනිතැයි බියක් ද වසුමතියගේ හදවත නිරන්තරව දවයි. හුදෙක් එය අග බිසෝ තනතුර හා සැප සම්පත් සඳහාම ඇතිවූ ඊර්ෂ්‍යාවක් නොවේ. ඇය දුෂ්‍යන්ත රජුට හදවතින්ම ප්‍රේම කරන්නීය. එබැවින් යම්කිසි වෙනත් කාන්තාවක් රජුගේ හිත දිනා ගනිතැයි සිතීමෙන්ද ඇගේ හදවත පීඩාවට පත්වේ. මේ සියල්ල හොඳින් දත් විඳූෂ , සකුන්තලාව පිළිබඳව වසුමතියට පවසන්නට නොසිතුවේය. එසේම ඒ පිළිබඳව පැවසීමටද කිසිවක් නැත. තමා කිසිදිනක තාපස කන්‍යාවක් සරණ පාවා නොගන්නා බව දුෂ්‍යන්ත රජු විදූෂ සමඟ පැවසුවේද දින කිහිපයකට පෙරය.

මේ වනවිට  දුෂ්‍යන්ත සකුන්තලා දෙදෙන වෙන් කළ නොහැකි ලෙස ඔවුනොවුන් වෙත ප්‍රේමයෙන් බැදී අවසන්ය. තමා සකුන්තලාව සරණ පාවා ගන්නා බවටද දු‍ෂ්‍යන්ත රජු ඇය හට ප්‍රතිඥා දී අවසන්ය. අසපුවේ දුෂ්‍යන්ත රජු ගත කළ සති කිහිපය දින කිහිපයක් ලෙස දෙදෙනාටමදැණුනි. යාග හෝමාදී කට යුතු අවසන් වීමෙන් පසු රජු නික්ම යා යුතු දිනයද උදාවිය. වෙන් වීමට තිබූ නොකැමැත්ත මත සකුන්තලා ශෝකයට පත් වූවාය. නමුඳු සිහිවටනයක් ලෙස තම සුරතේ තිබූ පෙරැස් මුඳුව සකුන්තලාගෙ සුරතේ පැළඳ වූ රජු තව දින සතකට පසු එළඹෙන දිනයේදී තමා නැවත පැමිණෙන බවත්, ඇය කැඳවාගෙන යන බවත් ප්‍රකාශ කළෙන් ඇය මඳක් සැනසීමට පත්වූවාය. එහෙත් මෙවැනි ප්‍රේමාතුර අත් දැකීමක් මින් පෙර නොලත් තරුණිය දුෂ්‍යන්ත රජුගේ නික්ම යාමෙන් පසුසාංකාවට පත් වූවා තමා විසින් කළයුතු වූ යම් යම් වැඩ කොටස් ද නොදැණුවත්වම අතපසු කර දැමුවාය. එහෙත් ගෞතමී ආර්යාවට හෝ අන්කිසිවකුට මේ පිළිබඳව ඇස නොගැටීම සඳහා ඇය සමඟ නිරන්තරව රැදී උන් මිතුරියෝ දෙදෙන ඇය අතින් වූ අතපසුවීම් සියල්ල ඉටුකර දුන්හ.මෙසේ පස් දිනක්ම ගෙවී ගියේය.

" ප්‍රියංවදා.. සකුන්තලා තමාටම ගැළපෙන ස්වාමිපුරුෂයෙකු සමඟ ප්‍රේමයෙන් වෙළි, ගාන්ධර්ව විවාහයෙන් විවාහ වීම සම්බන්ධව මගේ හදවතේ රැඳි ඇති සතුට පසුපස බියකුත් රැඳි පවතිනවා"

" ඒ කිමෙක්ද අනසූයා.."

" රජතුමා නික්ම ගොස් පස් දිනක් ගත වී තිබේ. නමුත් අග නගරයට, රාජ මාලීඟාවට ගොස්  බිසෝවරු  හමු වූ පසු , අසපුවේදී සිදුවූ දෑ හෝ අපගේ මිතුරිය එතුමාගෙ සිතින් අමතකව යාදැයි බියක් විටින් විට මගේ හදවත පුපුරු ගස්වන්නේය.
සකුන්තලාවටද නොයෙක්වර එසේ දැනෙනා බව ඇයද පෙර දින සවස මා සමඟ පැවසූ හෙයින් කම්පාවට පත්ව සිටිමි."

" නැත අනසූයා එසේ නොසිතන්න. එතුමා රජෙකි. රජවරු කිසිකළෙකත් අසත්‍ය ප්‍රතිඥා නොදෙති. එතුමා එය ඉටුකරලනු නිසැකයි. මා හට සිතා ගත නොහැක්කේ මේ පිළිබඳව දැනගැනීමෙන් පසු පියතුමා කුමක් පවසයිද යන්න පිළිබඳවයි".

" පියතුමා නම් අකමැත්තක් නොදක්වනු නියතයි."

" ඒ කුමක් නිසාද?"

" කන්‍යාවක් ගුණවන්තයෙක් වෙත විවාහ කොට දීමයි සිරිත. ඉතින් එය එසේම සිදුවෙනවානම් එය වරදක්ද මිතුරිය."

" දේව පූජාව සඳහා අවශ්‍ය තරම මල් නෙලා තිබෙන බැවින් අප හට දැන් පූජාව සඳහා යා හැකියි"

යාමට සූදානම් වී ඉදිරියට පය එසවූ ප්‍රියංවදා කුටිය දෙසින් කිසිවකුගේ කටහඬක් ඇසෙන බවක් දැන නැවතී ඇහුම්කන් දුන්නාය.

" කිමෙක්ද අනසූයා යම් වෙසෙස් අමුත්තකු පැමිණ ඇති හැඩයි."

" කුටිය අසල සකුන්තලා සිටි බවක් මාගේ මතකයේ තිබේ."

" නමුත්.. නමුත්.. ඇයගේ සිත ඇය අසල නොමැති බව නොදන්නේද? යමු යමු ඇය අතින් තවත් අතපසු වීමක් සිදුවීමට පෙර වහා ගොස් විමසා බලමු"

" එම්බල තරුණිය, අමුත්තකු පැමිණිවිට කෙසේ පිළිගත යුතුදැයි තී නොදන්නීද? තී කුමක් පිළිබඳව තිගේ යුතුකම් හා සිරිත් අමතක කොට දමා දවස මුළුල්ලේ සිතන්නීද. හා... හා.. එය කුමක් වුවද කම් නැත. නුඹගේ මුළු ජීවිතය මුළුල්ලේම සිතුවත් එය  නුඹට නොලැබෙන්නේමය. මින් පසුව වත් තමා ගේ යුතුකම් කොටස ඉටු කිරීමට සිතට ගනුව." මහත් කෝපයෙන් මෙසේ ශාප කළ දුර්වාසස් මහ ඉසිතුමා තවත් මඳකුඳු එහි නොරැඳී ආපසු යන්නට ගියේය.

Tuesday, December 11, 2012

පෙරැස් මුඳුව 06


පෙරැස් මුදුව 01
පෙරැස් මුඳුව 03

සකුන්තලාවද තම මිතුරියන්ගේ සහයෙන් නැගී සිටියා තම කුටිය කරා යා යුතු බව දැනුම්දුන්නාය. සන්ධ්‍යා යාගය සඳහා දුෂ්‍යන්ත රජුද සහභාගි විය යුතු හෙයින් ඔහුද මිතුරියන්ගෙන් සමුගත්තේ මිතුරියන් පිටව යන දෙස බලා හුන්නේය. මඳ දුරක් මිතුරියන් සමඟ ගමන් කළ සකුන්තලා නැවතී තම පාදයේ ඇනී ගිය කටුවක් ඉවත් කරන නියායෙන් නැවත රජු දෙස හැරී බැළුවාය. රජු ඒ වන විටත් ඔවුන් දෙස බලා සිටි බව දුටු ඇය වහ වහා ඉදිරිය බලා ගත්තේ මිතුරියන් සමඟ යන්නට ගියාය. සුසුමක් හෙලා ළය සැහැල්ලු කරගත් දුෂ්‍යන්ත රජුද යාග භූමිය කරා පිය නැඟුවේ පසු දින කෙසේ හෝ සකුන්තලා කුමරිය හමුවන්නෙමියි යන අදිටන ඇතිවය.
                                 **************


පසු දින උදෑසන යාගය අවසාන වීමෙන් පසු , තවුස් වරුන්ගෙන් අවසර ගත්තේ මඳ විවේකයක් ලනා ගනු පිණිස තම කුටිය බලා ගියේය. ස්නානය කිරීමෙන් පසු සැහැල්ලු ආහාර වේලක් ලබාගත් රජු සයනය වෙත ගියද නින්ද නොපැමිණි හෙයින් මඳක් විවේකීව සක්මන් කිරීමට සිතා සෙමෙන් සෙමෙන් නදී තෙර වෙත පියමැන්නේය. පෙර දින සකුන්තලාව හා යෙහෙලියන් හමුවූ තුරු මඬුල්ල අසබඩට ලඟා වත්ම හදවත නොසන්සුන් වනු දැනුණෙන් නිසඟයෙන්ම ඔහු ඒ වෙත ගමන් කළද තුරු මඬුල්ල තුල සිදුවූ කතා බහක් කණ වැටුණෙන් හිටිපියම නතර විය. ඒ සකුන්තලා හා යෙහෙළියන් බව අවබෝධවත්ම ඔවුන්ගේ කතා බහට කන් දීමේ ආශාවක් රජුටද නොදැනීම හදවතෙහි පහළ වූයෙන් එම ආශාවට කීකරු වූ රජතුමා ඔවුනට තමා නොපෙනෙනෙ පරිදි ලතා මඬුල්ලකින් ආවරණය වූ ස්ථානයක අසුන් ගත්තේය.



" සකුන්තලා... ඔබට කුමක් සිදුවී ඇත්දැයි අප  නොදන්නෙමු. නමුදු ඔබගේ හදවතෙහි අපහට නොකියන කිසිවක් ඇතැයි හැඟේ" 



" එය සත්‍යයයි සකුන්තලා. කුඩා කල සිට අප එකට හැදුනෙමු. වැඩුනෙමු.අපගේ රහස් බෙදා ගතිමු. මෙතෙක් කල් අප අපහට නොකී රහසක් නොතිබිණැයි සිතමි"



" ඔබගේ සිතෙහි කුමක් තිබේද? නුඹ කුමක් නිසා එය අපහට වසන් කරන්නට තැත් කරන්නීද?"



යෙහෙළියන්ගේ කිසිදු පැණයකට පිළිතුරු නොදුන් සකුන්තලා වැතිර හුන් ,මල් අතුල ගල් පුවරුව මතින් නැගී මිතුරියන්ට පිටුපා සිට ගත්තී ගලා බසිනා නදිය වෙත නෙත් රඳවා උන්නාය.



" නොබා පවසන්න යෙහෙළිය , නුඹ වෙනුවෙන් කළ යුතු යමක් ඇත්නම් නොපසුබටව එය කර දෙන්නට අප හට හැකි වෙතැයි සිතේ"



ආපසු හැරී ගල් පුවරුව වෙත ආ සකුන්තලා එහි අසුන් ගෙන තම වක්ත්‍රය බිමට හරවා ගත්තීය. උනුන් දෙස බලා ඉඟි කර ගත් යෙහෙළියන් දෙදෙනගෙන් අනසූයා 



" මගේ හදවත නම් පවසන්නේ ඔබ , තපෝවනය සුරැකීමට පැමිණි දුෂ්‍යන්ත රජතුමා දුටු දින පටන් නොසන්සුන් වූ බවයි."



" එසේය , නුඹ මේ පීඩිතව පසුවන්නේ වෙනත් ශාරිරීක ආබාධයකින් නොව එතුමන් කෙරෙහි බැඳුණු ප්‍රේමය පැවසීමට නොහැකි වීමෙන් නොවේද?"



මිතුරියන් පවසන දෑ ඇසුණු රජතුමා ගේ මුවඟට සිනාවක් නැංගේ තම සිතේ සැකයක්ව පැවති දෑ ඔවුන්ගේ මුවින් පැවසුණු හෙයිනි. තමාටත් එම පැනයට පිළිතුරක් අවශ්‍යව තිබූ හෙයින් රජතුමා, යෙහෙළියන් හට නොදැනෙන්නෙට ඔවුන් පෙනෙන මානයට ගමන් ගත්තේ  සකුන්තලාවගේ පිළීතුර කුමක් විය හැකිදැයි දැන ගැනීමටය.



එයට කිසිඳු පිළිතුරක් නොදුන් සකුන්තලාව එසේය යැයි හැඟවෙන පරිදි හිස මඳක් සැළුවා , මුවින් කිසිවක් නොබිනුවාය.



" සොඳුරිය , මම එය ඔබේ මුවින්ම ඇසීමට කැමැත්තෙමි." 



රජු තවත් මඳක් ඉදිරියට ගමන් කළේ හඬ නගා පැවසුවෙන් මිතුරියෝ තිදෙනාම තිගැස්සී ගියහ.සකුන්තලා එක් වරක් පමණක් රජුගේ මුහුණ දෙස නෙත් හෙලා බිම බලා ගත්තාය.



"මිතුරිය අනසූයා.. අන්න අර අතන ඉන්න මුව පොව්වා අතරමංවී ඇති හැඩයි. එන්න අපි ඌ උගේ මව වෙත ගෙනයමු"



 පැවසූ ප්‍රියංවදා අනසූයා වෙත නෙත් හෙළුවාය



" මිතුරියනි, ඔබලා දෙදෙනාම ගියහොත් මා හට පිහිට වන්නේ කවුරුද?" සකුන්තලා බියපත් ස්වරයකින්  ඇසුවාය.



" කිමෙක්ද සකුන්තලා, ඔබ සමඟ සිටිනුයේ මිහිකතට පිහිට වන තැනැත්තා නොවේද?"

පැවසූ අනසූයා තවත් යමක් කීමට කැමැති බව දක්වමින් රජුවෙත නෙත් හෙළුවාය. රජු ඇයගේ අදහස අවබෝධ කරගත්තේ කිමෙක්දැයි ඇසීය.


" සමාවුව මැනවි දේවයන් වහන්ස, රජවරුන්ට අන්ත:පුර ස්ත්‍රීන් ඕනෑ තරම් සිටිනා බව අසා ඇත්තෙමු. නමුත්, ඔබට ප්‍රේමයෙන් පසුවන අපගේ මිතුරිය පිළිබඳව ඇගේ නෑසියන් ශෝකයට පත් නොවනා අයුරින් කටයුතු කරන්නැයි ඔබතුමාගෙන් ඉල්ලා සිටින්නෙමු "



" පින්වතිය, නුඹගේ මිතුරියගේ හද තුල මා කෙරෙහි පවතින්නාවූ ප්‍රේමය හා සමාන ප්‍රේමයක්, එසේත් නැතහොත් එයටත් වඩා මහත් ප්‍රේමයක් මාගේ හද තුලද ඔබගේ මිතුරිය කෙරෙහි පවතින්නේය. ඉඳින් සැක නොසිතුව මනාය."



"අවසර දේවයන් වහන්ස"



මිතුරියන් තමා තනිකර දමා ගියහයි අදහා ගත් නොහැක්කේ හිඳ සිටි ගල් පුවරුවෙන් නැංගේ, පලා යාමට අතක් සොයන්නා සේ වට පිට බැළුවාය. රජ තෙමේද ඇය පළා යතැයි බියගත්තෙන් වහා ඇගේ සුරතින් අල්වා ගත්තේය.කලබලයට පත් සකුන්තලා විළියෙන් රත් පෑ ගත්තී වහ වහා තම සුරත මුදා ගත්තාය.



"පෞරව රජතුමනි, අප ආචාරශීලි විය යුතුයි.ප්‍රේමාතුර වුවත් මා තවමත් වැඩිහිටියන් හට යටත් තැනැත්තියක්මි."



" ඕ.. බියසුළු තැනැත්තිය. නුඹ සිතනුයේ නුඹ ගේ පියාණන් අප හට දොස් නගතියි කියාද? නැත සොඳුරිය එතුමා ධර්මය හොඳින් දත් සෘෂිවරයෙකි. එතුමා අපහට ආශිර්වාද කරනා බව මා හට නම් නිසැකයි."



මෙසේ ඔවුන් දෙදෙන ප්‍රේම සල්ලාපයෙන් පසුවන අතර , එහි පැමිණි මිතුරියන් දෙදෙන සැල කලේ ගෞතමී ආර්යාව සකුන්තලාව කැඳවූ බවයි. ප්‍රියයාගෙන් සමුගත් සකුන්තලාව , මිතුරියන් දෙදෙනද කැටුව ගෞතමී ආර්යාව බැහැ දකිනු වස් ,ආරාමය බලා පිය එසෙව්වාය.


Saturday, December 8, 2012

මලිත්තිගෙ කතා - දඟ මල්ල



මලිත්තී

මලිත්තිගෙ කතන්දර - අපේ රට

මලිත්තිගෙ මොන්ටිසෝරිය



එදා නිවාඩු දවසක්. මලිත්තිට මොන්ටිසෝරිත් නෑ. ඒත් ඉතින් උදේම නැගිටින්ට මලිත්ති දැන් පුරුදු වෙලානෙ. ඒ නිසා මලිත්ති උදේම නැගිට්ටා.මූණ එහෙම හෝදගෙන අම්මා තම්බලා තිබුණු කඩල පිඟානත් අරගෙන මලිත්ති හිමින් හිමින් සාලෙ පැත්තට ආවේ ටී වී එකේ කාටුන් බල බලා කඩල කන්ට හිතාගෙනයි. මලිත්ති කඩල , කවුපි වගේ දේවල කන්ට ටිකක් කම්මැලියි. ඒ නිසා අම්මා මල් වැටිච්ච බොහොම අලංකාර බොකු දීසියක් වෙන්කරගෙන ඉන්නවා මලිත්තිට කඩල කන්ටම . දීසියට ආසාව හින්දා මලිති වැඩිය කලබල කරන්නෙත් නෑ. මලිත්ති හිමින් හිමින් සාලෙ පැත්තට යද්දි ලොකු නැන්දාගෙ කාමරේ පැත්තෙන් ඇහෙනවා කසු කුසුවක්. ලොකු නැන්දයි චූටි නැන්දයි දෙන්නා. කතාවෙන් තේරුන විදියට නම් ලොකු නැන්දා යනවලු යාලුවෙකුගෙ  හෝම් කමින් උත්සවයකට. ඉතින් දෙන්නා එක්ක එකතුවෙලා ලොකු නැන්ද අඳින්ට තෝරා ගත්තු සාරියට ගැලපෙන ආභරණ තෝරනවා. මලිත්ති මේ වගේ වැඩ වලට හරි ආසයි. ඉතින් ටී වී බැලිල්ල පැත්තක තියෙලා බාගෙට වහලා තිබුණු දොරත් තල්ලු කරගෙන මලිත්ති ගියා ලොකු නැන්දගෙ කාමරේ ඇතුලට. කොහොමත් නැන්දලා නම් කැමති නෑ මලිත්ති කාමර වලට එනවට. ඇයි ඉතින් අතට අහුවෙන හැම දෙයක්ම ඇදලා දාන්ට මලිත්ති හරි දක්ෂයි නොවැ.


" මොකද ෂෙනාලි , කාගෙ හරි රූම් එකකට එනකොට එ‍ක්ස්කියුස් කරලා එන්ට කියලා මම හැමදාම කියනවා නේද?"



 මලිත්ති කාමරේට යනවත් එක්කම ලොකු නැන්දා තෝරගත්තු ආභරණ ටික අල්මාරිය උඩින් තිබ්බෙ එහෙම කියමින්.පොඩි නැන්දා ඉතුරු ආභරණ ටික ඉක්මනට එකතු කරලා ආභරණ පෙට්ටියට දාගෙන එයාගෙ කාමරේට යන්ට නැගිට්ටේ මලිත්ති ඒවා දකින්ට කලින් අල්මාරියේ දාගන්ටයි. ලොකු නැන්දා මලිත්ති දිහා නොබලම සාරිය අඳින්ට පටන් ගත්තේ මලිත්තිගෙ කරදරෙන් බේරෙන්ට හිතාගෙනයි.



" ලොකු නැන්දේ , ලොකු නැන්දේ ඔයා කොහෙද යන්නේ?"



" මටත් දෙන්ටකෝ ඔය මාලෙ ටිකක් බලන්ට"



" නැන්දා අඳින්නේ සාරියද ඔසරියද? අපෙ අම්මා නම් අඳින්නේ ඔසරිය"



මලිත්ති කොච්චර ප්‍රශ්න ඇහුවත් ලොකු නැන්දා නෙවෙයි උත්තර දුන්නේ. එයා එයාගෙ පාඩුවේ සාරිය අඳිනවා කන්නාඩි මේසෙ ඉස්සරහ ඉඳන්. මලිත්තිට පිටිපස්ස හරවලා උන්නට කන්ණාඩියෙන් නැන්දට මලිත්තිව පේනවා. මලිත්ති හිමින් හිමින් කඩල කනවා. වටපිට බලන ගමන්. ඒත් මලිත්තිගෙ අත පොවන දුරක මලිත්තිට හිත යන කිසිම දෙයක් නෑ. ලොකු නැන්දා එයාගෙ පව්ඩර්, ක්‍රීම්, සුවඳ විලවුන් බෝතල් පවා කණ්ණාඩි මේසෙ ලාච්චුවට දාලා අගුල දාලා. නැන්දා ඇඳලා ඉවර වෙලා මූණ හැඩ කරන්ට පටන් ගත්තා. මලිත්ති හිමින් හිමින් ලං උණේ නැන්දගෙ මේකප් බඩු තිබුණු ප්ලාස්ටික් කැටයම් පෙට්ටිය දිහාටයි. නැන්දා කන්ණාඩියෙන් මලිත්තිව දැක්ක නිසා ඉක්මනට ඒක අරන් මලිත්තිට අත පොවන්ට බැරි වෙන්ට අල්මාරිය උඩින් තිබ්බා. මලිත්තිට හරිම තරහයි. ඊට වඩා තරහයි නැන්දා කතා නොකරන නිසා. 



" නැන්දේ..." මලිත්ති ආයෙම කතා කලා. ම්හ්.. නැන්දා කතා කරන්නේ නෑ. කොහොමද නැන්දා කතා කරවන්නේ.  වට පිට බලපු මලිත්ති දැක්කේ එයා කඩල කාපු බොකු දීසිය. ඒකෙ තව කඩල ඇට කීපයක් ඉතුරු වෙලාත් තිබුණා. හිමින් දීසිය අතට ගත්තු මලිත්ති නැන්දා දිහා බලාගෙනම ඒක ඇඳ ලඟ බිමින් තිබ්බා. වම් කකුල පුලුවන් තරම් උඩට උස්සපු මලිත්ති ලැහැස්ති උණේ දීසිය පාගලා කඩලා දාන්ටයි. 



" හා..හා..හා...එපා" නැන්දාට කෑ ගැහුණේ ඉබේටම වගෙයි. කකුල ආපහු ගත්තු මලිත්ති හයියෙන් හිනා වෙන්ට පටන් ගත්තා



" මොකද ඔය කරන්ට හදන්නේ?" නැන්දා ඇහුවෙ ටිකක් තරහෙන්.



" ඇයි එහෙනම් ඔයාට කතා කරන්ට බැරිද මම මොනා හරි ඇහුවහම?" මලිත්තිත් ඇහුවෙ නැන්දා දිහාට හැරිලා බිම තිබ්බ දීසිය ආපහු අතට ගන්න ගමන්මයි.



" ඒකද ඔය දීසිය පාගන්ට හැදුවේ?"



" හිහි ඉතින් මම කොහොම හරි නැන්දාව කතා කෙරෙව්වානේ." හිනාවෙවී කියපු මලිත්ති දීසිය මේසෙ උඩින් තියලා ඇඳ උඩ වාඩි වෙලා කකුල් පද්දන්ට ගත්තා. නැන්දා බලාගෙන හිටියේ මොකද කියන්නේ කියලා හිතා ගන්ට බැරුවයි. කොහොමද මලිත්තිගෙ මොලේ...


රමේෂ් අයියා...












මේත් මලිත්තිට නිවාඩු දවසක්. එදා නම් අප්පච්චිත් ගෙදර ඇවිත් හිටියා. අම්මා ලෑස්ති වෙලා හිටියේ අප්පච්චිත් එක්ක අම්මගෙ යාලුවෙක්ගෙ ගෙදර යන්ට. එයා කොළඹ පැත්තෙ කෙනෙක් උනාට නුවරට ස්ථාන මාරුවීමක් ලැබිලා ඇවිත් නුවරින් කුලියට ගෙයක් අරගෙන පවුලෙ අයත් එක්ක පදිංචි වෙලයි හිටියෙ. හුඟ දවසක ඉඳන් යන්ට හිතන් හිටියත් යන්ට බැරි උණ නිසා අම්ම එදා උදේම මලිත්තිවත් ලැහැස්ති කරගෙන අප්පච්චිත් එක්ක , යාලුවගෙ ගෙදර හොයාගෙන ගියා. ගෙයක් කිවුවට ඒ ගොල්ලො කුලියට අරන් හිටියෙ ගෙදරක උඩ තට්ටුවක්. යට තට්ටුවෙ තවත් පවුලක් පදිංචි වෙලා හිටියා. උඩ තට්ටුවක් උනාට බැල්කනියක්, කාමර තුනක්, පොඩි සාලයක් වගේම බාත් රූම් එකකුත්, කුස්සි කෑල්ලකුත් මේ ගොල්ලො පදිංචි වෙලා හිටපු කොටසට ඇතුලත් නිසා ඉඩකඩ හොඳට තිබුණා. තේ පානය ඉවර උනාට පස්සෙත් අම්මගෙයි යාළුවගෙයි කතාව නැවතුණේ නෑ. ඒ දෙන්නා ආගිය කතා කියවන අතරේ, අප්පච්චි , ඒ ගෙදර පිරිමි කෙනා එක්ක වාහන ගැන කතාවක් පටන් ගත්තා. මේ ජාතියේ කතා ඉතින් ඇදි ඇදී යන ඒවනේ. මලිත්ති වට පිට බැලුවා. ඒ ගෙදර මලිත්තිට කතා බහ කරන්ට සෙල්ලම් කරන්ට තරම් වයසක කවුරුත් නැහැ. එයා හිමින් හිමින් බැල්කනි එකට ගිහින් බලාගෙන හිටියා. බැල්කනි එකට තාර පාර හොඳට පේනවා. ගෙදරට එන ගේට්ටුවත් ටිකක් දුරින් තිබුනත් පැහැදිලිව පේනවා. වෙලාව එකොලහ මාරට දොළහට විතර ඇති. පාරෙ වාහන හුඟක් යනවා. පුන්චි ලමයින්ගෙ පාසෙල් ඉවර වෙලා ඒ ලමයි අරන් එන ස්කූල් සර්විස් වෑනුත් අතරින් පතර යනවා පේනවා. මලිත්ති පේනට නැති නිසා අම්මා ටිකක් එබිකම් කරලා බැලුවා මලිත්ති කෝ කියලා. මලිත්ති දැක්කම එයා මොනවා දිහාද මේ සද්ද නැතුව බලන් ඉන්නේ කියලා අම්මට පුදුමයි. ඇයි ඉතින් මලිත්ති නිශ්ශබ්දව , එකතැනක ඉන්න ලමයෙක් නෙවෙයිනෙ. අම්මාත් ටිකක් කිට්ටුවෙලා බලන් හිටියා. ඒ වෙලාවෙම වාගේ ගේට්ටුව ලඟ නවත්තපු ස්කූල් වෑන් එකකින් පුංචි පිරිමි ලමයෙක් බැහැලා ආවා. ඒ ලමයා මලිත්තිව නොදැක්කට මලිත්තිට එයාව හොඳට පේනවා .


" රමේෂ් අයියා............" පිරිමි ලමයා ගෙදරට ලං වෙනකල් ඉඳලා මලිත්ති පුලුවන් තරම් හය්යෙන් කෑ ගහලා කතා කළා.පිරිමි ලමයා නැවතිලා උඩ බැළුවා.අම්මට හිතා ගන්ට බෑ මලිත්ති මේ ලමයා අඳුනනවා කියලා. අම්මටත් ඒ ළමයා දැකලා පුරුදු බවක් හිතුණේ නෑ.



" මගෙ ෆෝන් එකට රී ලෝඩ් එකක් දානවද?"   පිරිමි ලමයා මොකුත් කියන්නත් කලින්ම මලිත්ති ආපහු හයියෙන් කෑ ගහලා ඇහුවා. මලිත්තිගෙ කටේ සද්දෙ ඇහිලා එතෙන්ට එකතු වෙලා හිටිය ඔක්කොමලා හයියෙන් හිනා වෙනකොටයි මලිත්ති දැක්කේ කට්ටිය ඔක්කොම එතැන කියලා. කට්ටිය දැකලා ලැජ්ජා හිතුණු පිරිමි ලමයා ඉක්මනින් ගේ දිහාට දුවගෙන ගියා.



ඕක ඒ දවස්වල නිතරම ටී වී එකේ යන අනාර්කලී රඟපාන වෙළද දැන්වීමක් කියලා අම්මා තුෂ්නිම්භූත වෙලා වගේ බලාගෙන හිටපු අප්පච්චිට පැහැදිලි කරලා දුන්නා. මලිත්තිට ඒ ලමය දැක්කම එහෙම අහන්ට හිතුණෙ ඇයි කියලා නම් කාටවත් හිතා ගන්ට බැරි උණා.


Monday, December 3, 2012

පෙරැස් මුඳුව 05




පෙරැස් මුඳුව 02

පෙරැස් මුඳුව 03


රජවරු කිසි කළෙකත් බොරු නොකියති. නමුදු රජු , " කෙතරම් රූමත් වුවත් තාපස කන්‍යාවක් සරණ පාවා ගැනීම වැනි පුරු වංශයට අභිමත නොවූ කරුණක් කෙරෙහි මා සිත නොයෙදේ." යනුවෙන් පැවසුවේ සකුන්තලා තාපස කන්‍යාවක් ලෙස නොසැළකෙන බව ඇගේ මිතුරියන්ගෙන් සත්‍ය ලෙසම දැන හුන් බැවිණි. එබැවින් එය මුසාවක් නොවේ. විදූශගේ නොදැණුවත්කමම පමණෙකි.

මඳ සිනාවක් නගා ගත් රජු තම අස් රිය හා දුනු හී ගෙන්වා ගත්තේ රථාචාර්යයා සමඟ අසපුව බලා පිටත්ව ගියේය.

අසපුවට සාදරයෙන් පිළිගනු ලැබූ රජු හට නවාතැන් හා ආගන්තුක සත්කාර නොඅඩුව ලබාදිමට අසපු වාසින් උත්සුක වූ අතර රජුගේ පැමිණීමත් සමඟ යාගයන්ට තිබූ බාධාවන් බොහෝ දුරට අහෝසි වූ බැවින් තාපසවරුන්ට රිසි පරිදි යාග හෝම පැවැත්වීමේ අවස්ථාවද හිමි විය එබැවින්ම රජු බලවන්තයෙකියි පවතින් ආදහස ස්ථිර කර ගැනීමටද පසුබට නොවූහ. අසපුවට පැමිණ දින කීපයක් ගෙවී ගියද තම සිත්ගත් සකුන්තලා කුමරිය දැක ගැනීමට නොහැකි වීමෙන් චිත්ත පීඩාවට පත් රජු යාගය අවසන් බැවින්, එක් සන්ධ්‍යාවක දුණු හී පසෙක තැබූයේ, කල්පනාවෙන් බරව වනය තුල සක්මනෙහි නිරතවිය. එවිට එතැනින් ගමන් ගන්නා සකුන්තලා කුමරියගේ මිතුරියක වූ අනසූයා දැක ඇයගෙන් සකුන්තලාවගේ පවත් විමසනු වස් වහ වහා එදෙසට පිය නැගූවත් ඇය සිටිනුයේ තනිවම නොවන බව හැඟුණෙන් එතැන නතරව බලා සිටියේය .අනසූයා සමඟ සිටි අනෙක් තැනැත්තා කසුප් මහ මුණි තුමාගෙ ශිෂ්‍යයෙකි.

" අනසූයා කිමෙක්ද මේ? මේ ඔසුපැන් හා සැවැන්දරා විලවුන් රැගෙන යන්නෙ කවරෙක් හටද?"

" මේ සරත් සමයේ අවු රශ්මියෙන් පීඩිත සකුන්තලා කුමරියට සත්කාර පිණිසයි තවුස් තුමනි"

" ඔහෝ.. ඈ අසනීපයෙන්... එසේනම් පින්වත් කසුප් ඉසිතුමාගේ ප්‍රාණය හා සමාන වන ඇය ප්‍රවේශමෙන් රැක බලා ගත යුතුයි."

" එසේය තාපසතුමණී"

"යාගයට උපයෝගි කොටගත් ක්ෂාන්තී ජලය ස්වල්පයක් ගෞතමිය අත ඇය වෙත එවීමට කටයුතු කරන්නෙමි. එයින් ඇයට පිහිටක් ලැබෙනු ඇත."

"එසේය තාපසතුමනි.ඔබට බොහෝ පින්." පැවසූ අනසූයා තවුස්තුමාට ආචාර කර පිටත්ව යාමට අවසර පැතුවාය.

"සුවපත්වේවා" පැවසූ තවුස්තෙම අනසූයාට යාමට අවසර දී තෙමෙද ශි‍ෂ්‍යයන්ගේ කුටි දෙසට ගමන් ගත්තේය.

තවුස්තුමා පිටව ගිය පසු අනසූයා වෙත ගමන් ගත් රජු සකුන්තලාව පිළිබඳ පවත් විමසුවේය. 

" ඇය මඳක් අසනීපයෙන් රජතුමනි."

" කිමෙක්ද අසනීපය"

" නොදන්නෙමි දේවයන්වහන්ස. ඇගේ අසනීපය ගතෙහි නොව සිතෙහි යැයි හැඟේ."

" කිමෙක්ද පින්වතිය. නුඹ කුමක් ගැන පවසන්නීද?"

" නැත දේවයන් වහන්ස. වරදක් නොපැවසුවෙමි. සකුන්තලා කිසියම් සිතුවිල්ලක පසුවන බව මට හැඟේ. නමුඳු ඇය ඒ පිළිබඳව කිසිවක් නොපවසන්නීය."

" ඉතින් නුඹ සිතන්නේ ඒ සිතුවිල්ල කුමක් අරඹයාද?"

" නොදනිමි රජතුමනි. මා හට පමාවී තිබේ. මා දැන් යා යුතුය."

" නුඹ සකුන්තලා කුමරිය වෙත යන්නේ නම්, මා ඇය දකිනු රිසි බව ඈ වෙත පවසනු මැනවි."

" ඈ මේ වන විට මාලතී ගඟ අසබඩ තුරු සෙවනේ විවේකීව පසුවෙන්නීය. ඔබ වහන්සේ රිසිනම් ඈ දැක ගැනීමට මා සමඟ යා හැකිය."

මේ වදන් ඇසීමෙන් රජුගේ සිත තුල සතුටක් ඇතිවූවද එය නොමනා යැයි හැඟීමක්ද එකෙනෙහිම සිතට වැද ගත්තෙන් ඔහු එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කළේ තමා ඇය දැක ගනු රිසි බව සකුන්තලාව වෙත දන්වන ලෙස පවසා අනසූයාගෙන් සමුගෙන යන්නට ගියේය. රජුගේ හද තුල තම මිතුරිය වෙත යම් කිසි සෙනෙහසක් ඇතැයි සැක සිතූ හෙයින් තමා සමඟ මිතුරිය දැකීමට යෑම සඳහා පැමිණෙන ලෙස අනසූයා පැවසුවත්, රජුගේ ප්‍රතිචාරයෙන් ඇය සලකා ගත්තේ එය හුදෙක් සැකයක්ම පමණක් බවයි. එලෙසම නොපැවසුවත් තම මිතුරියගේ සිතෙහි රජුවෙත ඇල්මක් පවතින බවත් ඇය එය පැවසීමට බියෙන් පසුවන බවත් අනසූයා දැන හුන්නාය. සකුන්තාලාවගේ අසනීපය ගතෙහි නොව සිතෙහි හට ගත්තක් බව අනසූයා පැවසුවේ එහෙයිනි.

සකුන්තලාවන් වෙත එළඹ ඔසු පැන් පානය ඇය වෙත පිළි ගැන්වූ අනසූයා, තමාට දුෂ්‍යන්ත රජතුමා හමුවූ පුවත ප්‍රියංවදා වෙත පැවසුවේ සකුන්තලාවට රහසිනි. ප්‍රියංවදාගේ අදහස වූයේද රජු සකුන්තලාව දැකීමට රිසි බව පැවසූ බව පමණක් සකුන්තලාව වෙත දැනුම් දිය යුතු බවකි. 

" මිතුරිය සකුන්තලා, පෞරව වංශික දුෂ්‍යන්ත රජු ඔබ දැකීමට රිසි බව ඔබ වෙත දන්වන්නැයි මා හට පැවසුවා." සකුන්තලා එක්වරම තිගැස්සී ගියෙන් මිතුරියන් දෙදෙන උනුන් මුහුණු බලා ඉඟි කර ගත්හ.

" කුමක්? ඒ කුමකටද?"

" නුඹ  අසනීපයෙන් බව දත් හෙයින් පමණකි මිතුරිය" අනසූය සිනාසෙමින් පැවසුවාය.

එයට පිළිතුරක් ළබා දීමට සකුන්තලාවට කාළය මඳ වූයේ එතැනට එවේළෙහි ගෞතමී ආර්යාව පිවිසි හෙයිනි. ක්ෂාන්ති ජළය අඩංගු කෙන්ඩියක් අත දරා සිටි ඇය සමඟ දුෂ්‍යන්ත රජුද එහි පිවිසියේය. රජු දුටු කෙණෙහි විළිකුන් දඹ ඵලයක් ලෙස වත රතු කරගත් සකුන්තලාව තම වක්ත්‍රය ඉවතට හරවා ගත්තාය. අනසූයා හා ප්‍රියංවදා වහා නැගී සිටියෝ ගෞතමී ආර්යාවට හා රජුට ආසන පහසුකම් සලසා දුන්හ.

" කිමෙක්ද දියණිය.. දැන් නුඹට කෙසේද? තවමත් පහසුවක් නොදැනෙන්නේද?"

" නැත මෑණියනි. ඔසු පැන් පානය කළ පසු මඳ පහසුවක් ගතට දැනේ."

" මා ඔබ දැකීම පිණිස පැමිණෙන විට අපගේ මහ රජතුමා සම්මුඛ වූ හෙයින්ද, එතුමා නුඹ දැක ගැනීමට කැමැත්තෙන් පසු වූ හෙයින්ද සුව දුක් විමසීම පිණිස එතුමාද කැටුව පැමිණියෙමි."

මඳ වේලාවක් මිතුරියන් සමඟ සල්ලාපයෙන් පසු වූ ගෞතමී ආර්යාව පැවසුවේ සන්ධ්‍යා යාගය ආරම්භ වන බැවින් එම ස්ථානය කරා තමා දැන් පිටත්ව යායුතු බවයි. සන්ධ්‍යාව අවසන් වීමට තවත් හෝරාවකට වඩා නොමැති හෙයින් මිතුරියන් තිදෙනාටද තම කුටිය කරා යන ලෙස දැන්වූ ඇය රජුගෙන්ද සමුගෙන පිටත්ව ගියාය. සකුන්තලාවද තම මිතුරියන්ගේ සහයෙන් නැගී සිටියා තම කුටිය කරා යා යුතු බව දැනුම්දුන්නාය. සන්ධ්‍යා යාගය සඳහා දුෂ්‍යන්ත රජුද සහභාගි විය යුතු හෙයින් ඔහුද මිතුරියන්ගෙන් සමුගත්තේ මිතුරියන් පිටව යන දෙස බලා හුන්නේය. මඳ දුරක් මිතුරියන් සමඟ ගමන් කළ සකුන්තලා නැවතී තම පාදයේ ඇනී ගිය කටුවක් ඉවත් කරන නියායෙන් නැවත රජු දෙස හැරී බැළුවාය. රජු ඒ වන විටත් ඔවුන් දෙස බලා සිටි බව දුටු ඇය වහ වහා ඉදිරිය බලා ගත්තේ මිතුරියන් සමඟ යන්නට ගියාය. සුසුමක් හෙලා ළය සැහැල්ලු කරගත් දුෂ්‍යන්ත රජුද යාග භූමිය කරා පිය නැඟුවේ පසු දින කෙසේ හෝ සකුන්තලා කුමරිය හමුවන්නෙමියි යන අදිටන ඇතිවය.