පුරවා සවන් කෝවිල් බිම විළාපෙන
රුධිරය ඉහුණි බිම හැම තැන ගලායන
කෝවිල් ගිය නුඹත් සන්සුන් විලාසෙන
එන්නේ නැතිළු, ඉන්න ලු හිත හදාගෙන.........
නළලත තිලක වරලස මල් ගවසගෙන
නයනඟ කෝල බැල්මෙන් මට සිනාසෙන
සිහිවෙයි උවන මගෙ සිතුවිලි පලාගෙන
ඉන්නද කොහොම මම මේ හිත හදාගෙන.........
මිනිසත් කම නැතුව මෝහෙන් මුළාවුන
පිරිසක් අනේ බිළිගති දිවි, දහක් දන
පාඩුව කිසිවෙකුට නම් නැත එහි දැනුණ
පවුලේ අයට මිස නෑසිය අහිමි වුන..........
තවමත් නුඹ හිඳියි මගෙ හිත වෙළාගෙන
කිම කළ වරද සිටි පෙම් හිත දරාගෙන
ජාතිය කුළය වැට බැඳි රුදු විලාසෙන
ඉපදෙමු ලොවක කුලගොත් නැති, සනාතන....
No comments:
Post a Comment